Quasimodo

Witam wszystkich serdecznie. Założyłem tutaj konto wyłącznie po to, by poznać waszą opinię na temat który mnie dręczy od dłuższego już czasu, zaś obecnie siedzi mi na duszy bardzo mocno i potrzebuję, by ktoś pomógł mi w obiektywnej ocenie mojej sytuacji. Mam 24 lata. Z powodów tak osobistych, jak i ciężkiej sytuacji rodzinnej, pomimo uczęszczania do liceum, nie skończyłem ani liceum, ani - co jest logiczną konsekwencją - nie podszedłem do matury. Zająłem się mało wymagającą pracą, celem jak najszybszego zdobycia dochodu. Nie mniej jednak zawsze marzyłem o studiach, o możliwości pracy w dziedzinie, która nie tylko wzbudza moje zainteresowanie, ale która wręcz sprawia że czuję się szczęśliwy. W tym roku zapisałem się do liceum dla dorosłych, gdzie za 3 lata, a zatem w roku 2019, zdawać będę maturę. Przedmioty które biorę pod uwagę na maturę to: język francuski i język angielski w którym moja biegłość waha się na poziomie C1/C2, oraz biologia i chemia. Mam smykałkę do języków i bardzo łatwo mi wchodzą. Tak samo z biologią, która nigdy nie sprawiała mi żadnej trudności. Jedynym wyzwaniem może być chemia, ale znalazłem już potencjalną nauczycielkę z wolnymi terminami, która przy okazji jest lekarką i mogłaby mnie przygotować do matury bezbłędnie. Pytanie jednak nie o to czy zdawać maturę, bo to zawsze warto zrobić, by mieć choćby ten papierek. Moim pytaniem do was jest, czy jest dla mnie jeszcze szansa, lub cel wybierania się na studia? Brałem pod uwagę dwa kierunki: filologia romańska, oraz genetyka. Obie rzeczy mnie pasjonują i z nauką obu idzie mi dobrze. No ale właśnie - czy ma to sens i czy jest to w ogóle wykonalne? Chciałbym to wiedzieć, ponieważ szkoda by było poświęcić całą masę pieniędzy i czasu i obudzić się w niemiłej sytuacji bezsensowności całego przedsięwzięcia. Liczę na waszą pomoc i porady.