wybór studiów to decyzja niełatwa, każdy z nas się waha i zastanawia przed złożeniem papierów na wybrane uczelnie. w mojej głowie w trzeciej klasie liceum wykrystalizował się pomysł: matematyka na UJ. wytrwale przygotowywałam się do matur, wiedząc, co chcę osiągnąć, wstawałam dzień po dniu z uśmiechem na ustach.
dlaczego matematyka?
wydawała mi się wtedy przerozsądnym kompromisem pomiędzy czymś pasjonującym a praktycznym: z jednej strony przedmiot to rozwijający, z drugiej strony - są to studia gwarantujące pracę. w dodatku jest to kierunek zamawiany, co daje szansę na stypendium (o przyznaniu na pierwszym roku decydowały wyniki z matury) i zajęcia wspomagające czy adaptacyjne.
matury poszły mi bardzo dobrze, dostałam się bez problemu, zresztą wymagania wstępne akurat na matematykę w tamtym roku kalendarzowym zbyt straszne nie były: wystarcza dobrze napisana matura podstawowa (oczywiście rozszerzona jest przeogromnym ułatwieniem) - znam kilka osób, które wybrały matematykę nawet po profilu biologiczno-chemicznym czy humanistycznym.
wbrew pozorom, matematyka wyższa to nie tylko specjalizacja nauczycielska (z taką opinią spotkałam się ze strony osób, które o tym kierunku nie mają bladego pojęcia). wybór jest naprawdę szeroki: teoretyczna (ci, którzy o niej myślą, realizują przedmioty w rozszerzonym zakresie), biomatematyka, matematyka finansowa, ogólna oraz stosowana.
przeskok w stosunku do liceum jest naprawdę spory: od razu zostajesz zderzony ze studencką rzeczywistością. wielu osobom jest ona niestraszna - nie brak ludzi po olimpiadach czy konkursach, chociaż dominantą są zwyczajni ludzie z przyzwoicie napisanymi maturami. przedmioty realizowane na pierwszym roku (obecnie, za rok to może się zmienić) to przede wszystkim analiza matematyczna, elementy logiki i teorii mnogości, algebra liniowa z geometrią i nowość - matematyka dyskretna (z jej obecności cieszą się ci, którzy równolegle studiują informatykę, bo jest przydatnym narzędziem). o wiele większy nacisk kładziony jest na dowolność - w liceum poznaje się przede wszystkim bardzo ścisłe algorytmy rozwiązywania zadań, tutaj dostajesz pewne narzędzia i więcej swobody w ich stosowaniu.
co jest plusem tego kierunku? jeśli jesteś prawdziwym matematycznym pasjonatem, znajdziesz się wśród ludzi sobie podobnych, dzięki czemu odnajdziesz się na matematyce bez trudu. dyskusje o użytecznych lematach, historii matematyki czy ciągłości Cauchy'ego są w stanie wywołać w tobie pozytywne emocje? śmiało, to kierunek dla ciebie. matematycy charakteryzują się też bardzo specyficznym poczuciem humoru, topologiczny żarcik dla postronnego, losowego człowieka może być skrajnie niezrozumiały. ci ludzie w większości kochają albo bardzo lubią to, co robią - tak wynika z moich doświadczeń. po jednym doktorze widać to od razu, ma świetny stosunek do studentów, a pasja ujawnia się w każdym jego słowie - jest w stanie przekonać każdego o pięknie oraz praktycznych zastosowaniach królowej nauk.
na UJ-ocie nie brak inicjatyw związanych z życiem studenckim - prężnie działa koło matematyków uniwersytetu jagiellońskiego im. stanisława zaremby - organizuje wyjazdy, dyskusje czy odczyty referatów. służy też odpowiedzią na matematyczne wątpliwości czy dzieli się anegdotami z życia uczelni. ci, którzy marzą o pracy aktuariusza czy zainteresowani szerzej pojętą matematyką w finansach mogą przynależeć do koła matematyków finansowych.
ja niestety odpadłam, coraz bardziej czułam, że matematyka nie jest dla mnie. żałuję rozstania z królową. przede mną zastanawianie się po raz kolejny nad kierunkiem studiów. wrócić na matematykę? studiować na UEku? wybrać całkiem odmienny kierunek (zdawałam polski, angielski, matematykę i geografię, wszystkie na bardzo przyzwoitym poziomie)? decyzja przede mną, niemniej nie będę nikogo zniechęcać do matematyki, z chęcią też odpowiem na wasze pytania i wątpliwości (zwłaszcza, jeśli bierzecie pod uwagę ten kierunek jako priorytet na waszej liście do studiowania).