Weterynaria - mój kierunek

[letitbe 2]

Długo zastanawiałam się nad wyborem kierunku studiów. Zmieniałam zdanie mniej więcej co pół roku. Zaczynając od gimnazjum, zamierzałam być architektem, projektantką wnętrz, dziennikarką, psychologiem i wiele innych zawodów brałam pod uwagę... Więc to nie jest tak, że chciałam być lekarzem weterynarii od dziecka. Od zawsze jednak lubiłam zwierzęta. Z koleżankami często "ratowałyśmy" bezdomne koty i psy, zabierałyśmy je do weterynarza, dzwoniłyśmy do straży miejskiej, gdy psiak błąkał się bez domu. Planowałyśmy założyć hotel dla psów, ale już wtedy wiedziałam, że to plany na żarty i nie myślałam o tym na poważnie.

Kolejne przeglądane przeze mnie kierunki studiów nie były idealne i po pewnym czasie po prostu mi się nudziły (co to by było gdybym miała wytrwać na którymś z nich przez 5 lat! ). Pomysł weterynarii zrodził się, kiedy dostałam psa. Wtedy pomyślałam, że chciałabym właśnie ze zwierzętami związać przyszłość zawodową. Zaczęłam przeglądać różne zawody: zootechnik, groomer, treser, petsitter, pracownik zoo, psi psycholog, instruktor jazdy konnej, dogo/hipoterapeuta i wreszcie weterynarz. Wszystkie te zawody wydają mi się bardzo ciekawe i wiem, że wykonując którykolwiek z nich byłabym zadowolona ze swojej pracy (no, może oprócz zootechnika, bo to chyba jednak nie dla mnie ). Jednak oprócz zainteresowań, ważne są też perspektywy pracy. Wybrałam weterynarię, bo jest chyba pod tym względem najkorzystniejsza.

Oczywiście mam obawy, czy poradzę sobie na tym kierunku, bo wiem, że nie należy on do łatwych (oprócz ogromu nauki trzeba się stykać z cierpieniem zwierząt). Praktyki w rzeźni i wizyty w prosektorium (już na pierwszym roku!) mnie przerażają. Poza tym nie wiem, jak będzie z pracą w tym zawodzie za 5-6 lat. Mimo to, mam nadzieję, że mi się uda. Mam cel, do którego dążę, a to jest przecież najważniejsze Myślę, że weterynaria to kierunek dla takich osób jak ja - które kochają zwierzęta, chcą im pomagać, a przy tym nie boją się chemii i biologii.

Mam parę opcji awaryjnych, jednak żadna z nich nie zadowalałaby mnie tak jak kierunek, który wybrałam. Są to: ochrona środowiska, biotechnologia, fizjoterapia (potem zrobiłabym kurs na dogoterapeutę ), psychologia, turystyka, chemia kosmetyczna.

[marrika 3]

Bardzo fajny kierunek. Gdybym nie bała się igieł, to sama bym go wybrała. Kocham zwierzęta, zwłaszcza psy. Zdajesz biologię i chemię na maturze rozszerzoną?

[letitbe 2]

Tak, zdaję. I zdaję też podstawową fizykę, na wypadek gdyby mnie podkusiło żeby iść na medycynę Tam trudniej się dostać, ale co tam, przynajmniej spróbuję. Co do igieł, to dzisiaj zrobiłam pierwszy raz w życiu zastrzyk mojemu kotu Szczerze mówiąc, myślałam, że to będzie łatwiejsze, ale przełamałam się i się udało A co myślisz o dogoterapii? Jeśli chodzi o to, co chciałabym w życiu robić, to dogoterapia jest właściwie na drugim miejscu.

[marrika 3]

Zastrzyku zrobić bym się nie bała, ale pobierania krwi już tak. Dogoterapia - ciekawy kierunek. Czy możesz napisać o nim coś więcej? Kojarzy mi się z pracą nad zachowaniami psa.

[letitbe 2]

To zupełnie nie o to chodzi. Dogoterapia to terapia dzieci (głównie) chorych między innymi na autyzm i porażenie mózgowe. Odbywa się przy pomocy psa. Takim dzieciom często łatwiej jest nawiązać kontakt ze zwierzakiem, niż z drugim człowiekiem. Istnieje też hipoterapia (z udziałem koni), felinoterapia (koty) i delfinoterapia (wiadomo, z delfinami). To są te najpopularniejsze. W połączeniu ze standardowym leczeniem, taka terapia pomogła już wielu osobom

[marrika 3]

Dzięki za wyjaśnienie. Już wiem, o co chodzi. Delfinoterapii nie popieram, bo uważam, że dzikie zwierzęta powinny żyć na wolności. Co do kierunku, to weterynaria chyba daje większe pole do popisu, jeśli chodzi o pracę w zawodzie? Orientujesz się? Czy na Weterynarii są specjalności? Myślałaś już o jakiejś?

[letitbe 2]

Nie ma jako takiego kierunku "dogoterapia". Trzebaby było skończyć psychologię lub fizjoterapię i potem zrobić kurs. Z tym że jeżeli by coś nie wyszło z dogoterapią, to po tych kierunkach podobno słabo z pracą.

Jeśli chodzi o delfinoterapię, to popieram taką, która odbywa się w oceanie - delfiny mają wolność, mogą pływać na otwartej przestrzeni, a i tak wracają, bo lubią pracę z ludźmi. Co do tych w basenach, słyszałam wiele negatywnych opinii i to jest rzeczywiście męczenie zwierząt.

Specjalności na studiach są dwie: weterynaryjna ochrona zdrowia publicznego i weterynaria kliniczna. Wybiorę tą drugą, bo wolę pomagać zwierzętom niż "grzebać się" w mięsie. A specjalizacje są dopiero po studiach, jak na medycynie ludzkiej. Myślałam o rozrodzie zwierząt lub chorobach psów i kotów. Radiologia weterynaryjna też brzmi ciekawie.

[StudentSesja 1]

Według mnie fajnie że chcesz pomagać zwierzętom ale będziesz też widzieć jak cierpią, a dla kogoś kto kocha zwierzę i brak mu dystansu(nie mówię że go nie masz ale trudno go mieć patrząc na chore zwierzęta aż sie serce kraje). Ta praca może być trudna;(.

Co do dogoterapii wydaje się to być świetną pracą.

[Paulina6 2]

Zainteresowała mnie ta dogoterapia. Kocham zwierzęta, ale weterynaria to nie jest zawód dla mnie. A dzięki dogoterapii mogłabym jeszcze pomóc chorym dzieciom

[letitbe 2]

Tak, dogoterapia to takie połączenie miłości do zwierząt z pomaganiem ludziom Ja jednak mam na pierwszym miejscu weterynarię. Co do tego dystansu, to uważam, że na ten kierunek nadają się tylko ludzie kochający zwierzęta, chcący im pomóc za wszelką cenę. Wiem, że patrzenie na cierpienie nie jest łatwe, ale inaczej nie da się pomóc. Najłatwiej jest powiedzieć, że to nie dla mnie, bo tak bardzo kocham zwierzęta, że nie chcę patrzeć jak cierpią. Ja spróbuję się z tym zmierzyć. Jeśli mi się nie uda, trudno, znajdę sobie coś innego. Pewnie już na pierwszym roku wszystko się okaże. A dogoterapia też wiąże się z patrzeniem na cierpiących ludzi, często nieuleczalnie chorych.

[Paulina6 2]

Co do weterynarii, w tym zawodzie trzeba też operować, tzn. będzie się mieć do czynienia z krwią i wnętrznościami. To na pewno nie jest zawód dla mnie

[letitbe 2]

No tak, tego raczej nie da się uniknąć w tym zawodzie Mam jednak nadzieję, że satysfakcja z pracy mi to wynagrodzi.

[marrika 3]

Ja bardzo kocham zwierzęta, ale czy na Weterynarii nie jest tak, jak np. na Medycynie (przynajmniej kiedyś) - że na potrzeby ćwiczeń specjalnie zabito zwierzęta? Sorry, że o to pytam, ale nurtuje mnie to, jeśli znasz odpowiedź na moje pytanie, to z góry dziękuję.

[StudentSesja 1]

Heh czyli "tak jak na medycynie" specjalnie zabijają ludzi? ^ ^

[Paulina6 2]

Na pewno specjalnie nie zabijają zwierząt W końcu idzie się na takie studia aby im pomóc a nie zabić

[marrika 3]

Pewnego razu przyniesion na zajęcia laboratoryjne pojemnik z dopiero co zabitymi ptakami. Okazało się, że było o wiele więcej ptaków niż studentów. Życie tych stworzeń uważano za tak bezwartościowe, że nawet nie zadano sobie trudu, by policzyć jaką liczbę ptaków dostarczyć na zajęcia. To tylko jeden przykład opisu zajęć na Wydziale Zoologii. Fragment pochodzi z książki Milcząca arka autorstwa Juliet Gellatley i Tony'ego Wardle'ya.

Zastanawiam się czy nadal dzieją się takie okrucieństwa na tego typu studiach...

[letitbe 2]

Z tego co wiem, teraz nie jest już tak, jak kiedyś. Przynajmniej oficjalnie nic o tym nie wiadomo, jak będzie na prawdę, okaże się. Niestety słyszałam o gorszych przypadkach, na przykład zabijaniu zwierząt podczas ćwiczeń... I to wcale nie humanitarnym zabijaniu.. Teraz podobno są ustawy zabraniające tego. Pracuje się tylko na martwych zwierzętach, mam nadzieję, że takich, które zginęły śmiercią naturalną lub na skutek choroby. Weterynaria to kierunek mający na celu pomoc zwierzętom, liczę na to, że wykładowcy będą miłośnikami zwierząt tak jak ja i nie będą chcieli ich krzywdzić bez potrzeby.

[Marek 5]

Wydaje mi się, że to nadal może być spory problem. Jakoś nie chce mi się wierzyć w przemianę ludzi. Z pewnością większa jest uwaga chociażby mediów w tym temacie. Cała nadzieje w przyszłych weterynarzach ...

[marrika 3]

Czy Weterynaria trwa standardowo pięć lat? Myślisz już o jakiejś konkretnej uczelni/uczelniach?

[letitbe 2]

Studia trwają 5,5 roku. Warto wspomnieć, że są jednolote magisterskie, czyli nie można zrobić 3-letniego licencjatu, a potem przerwać.

Chciałabym się dostać do Wrocławia, ale złożę też papiery do Krakowa, Warszawy i Poznania. Nad Lublinem i Olsztynem się zastanawiam.

Kraków bardzo mi się spodobał, bo to ładne miasto, ale z tego co zauważyłam, zamierzają się tam bardziej skupiać na kształceniu "badaczy mięsa" niż lekarzy żywych zwierząt. Oczywiście po studiach można pracować gdzie się chce (lub gdzie będą możliwości ) ale w trakcie studiów będą kłaść na to szczególny nacisk, co mi się nie podoba. Poza tym nie wiadomo zbyt dużo o weterynarii w Krakowie, bo trwa teraz chyba dopiero pierwszy rok. Są to studia pomiędzy uczelniami, czyli po ich skończeniu otrzymuje się dyplom Uniwerytetu Rolniczego i Uniwersytetu Jagiellońskiego, co można uznać za plus studiowania w Krakowie.

Z kolei weterynaria na wrocławskim Uniwersytecie Przyrodniczym jest na wysokim poziomie. Wrocław jest bardzo blisko od mojego miejsca zamieszkania, wybiera się tam parę moich znajomych, także nie będę tam sama, więc same zalety

[killrangers 0]

Podobno ciężko o pracę po weterynarii... rynek nasycony, a poza tym na otwarcie własnego gabinetu trzeba nieźle wyskoczyć z kaski

[letitbe 2]

A po czym jest łatwo? Ja jestem zdania, że jak się coś lubi, to będzie się to robić dobrze. A jak się będzie coś robić dobrze, to i korzyści finansowe z tego będą. Trzeba być dobrej myśli

[marrika 3]

Ja myślałam, kiedyś o techniku weterynaryjnym. Ale ostatecznie, obrzydzenie do igieł itp. skutecznie mnie zniechęciło

[Ratman 0]

Wręcz przeciwnie. Pracy jest dużo, wszyscy z Polski wyjeżdżają i się nie dziwię, też mam zamiar. Pensje są wyższe, w inspektoracie potrzebują wykwalifikowanych pracowników. Co do Wrocławia, jeśli nie masz 150 pkt z matury z chemii i biologii plus oceny z tych przedmiotów to nie masz nawet co śnić. A są to punkty z rozszerzenia, podstawa liczy się punkty pomnożone przez 0,6. strasznie trudno się dostać a jeszcze trudniej się utrzymać. Ale życzę powodzenia. Nie można sobie wybrać weterynarii Od tak "a fajny kierunek pójdę sobie", ludzie sobie nie zdają sprawy, że jest tyle nauki, że studenci uczą się praktycznie cały czas, nie ma na nic czasu. Jestem w technikum i tutaj nie jest łatwo, a to dopiero początek. Samej anatomii jest w cholerę. Strasznie trudny kierunek, nawet najtrudniejszy. Myśleć nad kierunkiem. I tak są specjalizacje, ale dopiero po ukończeniu 5,5 letnich studiów. Są m.in. choroby psów i kotów, ptaków, gadów, zwierząt futerkowych itp

[Rzecznik UPWr 4]

Na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, aby dostać się na weterynarię, trzeba zdać maturę na poziomie rozszerzonym z biologii i chemii. Na naszej uczelni weterynaria jako jedyna w Polsce ma ocenę wyróżniającą Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Dlatego wcale nie tak łatwo się dostać, w zeszłym roku trzeba było mieć co najmniej 145 punktów.