Czy powinienem zostać pedagogiem?

[KrzysztofWro 0]

Witam serdecznie. Mój problem może wydać się niektórym dość nietypowy. Mianowicie rzuciłem w tamtym roku technikum mechaniczne (w drugiej klasie) i po kilku miesiacach przerwy, podjalem niedawno edukacje w liceum zaocznym, gdyz nie mialem mozliwosci zapisac sie do dziennego. Mam 18 lat...

Całe życie szukałem tego czym powinienem zajmować się zawodowo ale to było trudne... Koledzy w gimnazjum, moi rodzice, znajomi wyparli mi z glowy mysl o liceum po gimnazjum i namowili mnie, zebym poszedl do technikum, bo to daje lepsze perspektywy. Niestety okazalo sie ze budowa maszyn, konstrukcje, sterowanie jakichś obrabiarek i rozszerzona matematyka i fizyka sa nie dla mnie i jedyne co wynosilem z tej szkoly to frustracja i niemal same zagrozenia z przedmiotow zawodowych...

Uwazam rzucenie tej szkoly za najwiekszy blad w zyciu, bo teraz szkole srednia musze robic zaocznie i Bóg wie jak sie przygotuje do matury i studiów, skoro taką szkołę robi się głównie dla "papierka"...

Wracajac do tematu... Jestem humanistą. Moje zainteresowania to język polski i literatura, psychologia, filozofia, samorozwój i coaching, oraz biologia człowieka i poniekąd medycyna. Kiedy czytalem na temat kierunkow studiow, doznalem niemal szoku gdy przeczytalem ze przedmioty na kierunku "pedagogika", to psychologia, filozofia, nauczanie (coaching), a ponadto mocną stroną trzeba wykazać się wynikami z języka polskiego... I zaczalem sie zastanawiac, czy moze nie jestem czasem pedagogiem "z powołania" hah , skoro to wszystko czego tam uczą jest zgodne z moimi zainteresowaniami.

Ale mam 3 problemy... 1. Nie wiem czy dam sobie rade na studiach pedagogicznych po szkole zaocznej... a z technikum wiele rzeczy już nie pamiętam 2. Czy jako facet, myslac o takim kierunku, troche sie nie osmieszam? 3. No i... zastanawiam się czy nadaje sie do pracy np. Z dziecmi.

Tu nie chodzi o zarobki i przyszlosciowy zawod. Raz juz wybralem "przyszlosciowo"... Probuje odnalezc to w czym bede najlepszy. Moim marzeniem jest wyciaganie ludzi z nalogow, trudnych sytuacji zyciowych, motywowanie, nauczanie, ponadto przeczytalem mase ksiazek nt. Psychologii (roznych dziedzin)... niestety nie potrafie dokladnie, jasno sprecyzowac, kim chcialbym zostac z zawodu (na pewno nie mechanikiem ). No i nie wiem czy nie celuje za wysoko, bo ambicje to nie wszystko Prosze o porade, co najlepiej teraz zrobić... Wierze ze ktos bedzie w stanie mi pomoc. z gory dziekuje i serdecznie pozdrawiam! Krzysztof

[Katarzyna Kruk-Junger 1]

Drogi Krzysztofie,

Jeśli serce i dusza wzywają Cię do humanistyki, to właśnie tą drogą powinieneś podążyć. Osobiście widzę dużą przyszłość w zawodach terapeuty i coacha, bo w Polsce to jeszcze młoda dziedzina, a zapotrzebowanie będzie coraz większe. Jeśli chodzi o ewentualne braki w wykształceniu, to uważam, że ambicją i zapałem można wiele nadrobić, a jeśli masz obawy, to spróbuj zapoznać się z ofertą dydaktyczną mniejszych uczelni - dużo z nich jest publicznych, więc darmowych, a ponieważ nie mają takiej renomy jak duże uniwersytety, o wiele bardziej dbają o studenta. Mówię to z perspektywy wykładowcy na właśnie takiej małej publicznej uczelni, a konkretnie Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Nie wykładam wprawdzie na Pedagogice, którą oczywiście mamy, a na Iberystyce, ale i tak w imieniu naszych pedagogów gorąco Cię do nas zapraszam :-)

Pozdrawiam,

KKJ

[Łukasz 553]

Cześć, 

 

Niestety szkoły średnie zaoczne są na niskim poziomie, ale jeśli CI zależy i przyłożysz się do nauki, dodatkowo porozumiesz się z nauczycielem polskiego, żeby Cię wsparł (a dla niego będzie to jakaś odmiana, że komuś zależy) dodatkowo możesz wziąć korepetycję to na pewno poradzisz sobie na maturze z polskiego a to otworzy CI drzwi do studiów. Dobrze zdana matura z polskiego to też dobry fundament do dalszej nauki i na pewno będzie CI łatwiej. Jeśli się zaangażujesz to na pewno sobie poradzisz. 

 

Czy się ośmieszysz? Spełniając swoje marzenia nie da się ośmieszyć. Zawód pedagoga jest również dla mężczyzn, szczególnie związany z resocjalizacją, więc czas zakasać rękawy i brać się do przygotowań do matury. 

 

P.S. Będąc pedagogiem nie musisz wcale pracować z dziećmi, zrobisz specjalizację z resocjalizacji i będziesz pracował tylko z dorosłymi.

 

Powodzenia!!!

[KrzysztofWro 0]

Właśnie tak zrobię. Biorę się do nauki. Będzie co będzie. Bardzo serdecznie Wam dziękuję

[Łukasz 553]

Mam nadzieje, ze będziesz z nami dalej dzielil sie swoimi przemyśleniami i postępami w nauce fajnie, ze mogliśmy pomoc

[Agnieszka 60]

Muszę przyznać, że bardzo miło czytało się Twoją wypowiedź na forum i jestem przekonana, że ktoś z takimi zaintereresowaniami, jak i taką dużą samoświadomością, świetnie się odnajdzie w roli terapeuty, coacha czy pedagoga. Tak jak pisała Pani Katarzyna trener i coach to przyszłościowe zawody, a znowu resocjalizacja to zawód, w którym mężczyźni radzą sobie nawet lepiej od kobiet, bo trzeba pamiętać, że pomoc osobom z problemami wymaga twardego charakteru. 

To, że jesteś w liceum zaocznym to nic nie szkodzi, bo jak sam piszesz lubisz dużo czytać, więc zapewne nadrobisz wszystkie zaległości. 

Trzymamy kciuki!  

[Karol 4]

Krzysztofie Janek Mela zdobył bieguny, Ty dasz radę zdać dobrze maturę i ukończyć pedagogikę. Pasja jest niesamowitym motorem napędowym....uwierz w siebie!!! Trzymamy za Ciebie kciuki!!!

[KrzysztofWro 0]

Odpowiadając na pytanie... Oczywiście, będę się udzielał na forum Jeszcze raz dziękuję Wam za obiektywne komentarze i motywację! Dam z siebie wszystko. Musi się udać!

[Sebastian Szczęsny 34]

KrzysztofWro - na naszym wallu na FB odpisał Ci prof. Bogusław Śliwerski, Przewodniczący  Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk:

"Spokojnie dasz sobie radę na pedagogice , tylko nie idź do szkoły prywatnej ale na uniwersytet lub akademię. Skoro masz taką pasję, to na tym kierunku będziesz miał w/w przedmioty. Nie ma znaczenia to, czy kończyło się szkołę zaocznie. Czytać pan umie."

[Morgan 18]

Mój kolega poszedł na pedagogikę, bo uznał, że będzie tam dużo ładnych dziewczyn :-), do dzisiaj jest bardzo dumny z tej decyzji, a także swojej motywacji :-). Nie traktował tego jako ośmieszanie się, to na pewno. A w trakcie studiów wkręcił się w pracę z trudną młodzieżą, trochę nawet sfiksował na tym punkcie, i chce związać z tym swoją przyszłość. Wszystko zależy od podejścia. To z jednej strony. A z drugiej -  w Polsce naprawdę brakuje pedagogów z powołaniem, tyle osób zostaje nauczycielami, bo nie wiedzą, co innego mają ze sobą zrobić. Dlatego trzymam kciuki za Ciebie, bo Ty wiesz :-). Chcieć to móc. 

[Karolka 0]

Radę dasz, tylko pytanie jak z pracą po takim kierunku..?

[pedagogiczna 0]

Psychologia - po tym możesz robić właściwie cokolwiek