Zmarnowane 2 lata życia

[Zurix11 0]

Błagam o pomoc...Hej, jestem studentką logistyki w Lublinie kończę obecnie drugi rok. Wyjechałam do tego miasta za swoim wtedy ówczesnym chłopakiem oraz poszłam na te studia ze względu na niego. Teraz gdy już od ponad roku nie jesteśmy razem zdałam sobie sprawę jaki błąd popełniłam. Nienawidzę tych studiów już od pierwszego semestru a o mieście nie wspomnę (przepraszam fanów Lublina źle mi się kojarzy)... Jednak po rozmowie z rodzicami przekonali mnie bym została chociaż pierwszy rok. Zostałam, zdałam poprzez różne "sposoby", niestety teraz jak jest wszystko stacjonarnie jest mi strasznie ciężko. Przedmioty mnie nie interesują, praktycznie nie wiem co się tam dzieje, nauka tego sprawia że chce mi się płakać. Byłam na praktykach w centrum logistycznym, szczerze to mi się nie podobało, nie nadaje się do stresowych sytuacji. Jestem po liceum na profilu prawno-językowym, nienawidzę matematyki mimo, że zawsze miałam z niej dobre stopnie. Kompletnie nie umiem się dogadać z ludźmi z roku, którzy rywalizują ze sobą i nawet wyśmiewają się ze mnie przez to że mam problemy z zrozumieniem niektórych tematów i nie chcą pomóc. Płakać mi się chce na myśl że mam tam iść. Miałam się przenieść na semestrze jednak rodzice grozili mi że mi nie dadzą pieniedzy na utrzymanie, dlatego zrezygnowałam. Czuje że się do tego nie nadaje, dobrze wiem że jestem dobra w sprzedaży, handlu, prawie i psychologii. Od niedawna pracuje w firmie ubezpieczeniowej i strasznie mnie to interesuje, poznałam mega ludzi, jednak rodzice dzwonią i mówią masz się uczyć bo coś tam coś tam ... Szczerze ja naprawdę przestałam się uczyć rozpoczynając te studia... Tęsknię za prawem i psychologia której uczyłam się na kółkach i w szkole... Czuje że zmarnowałam sobie życie i nie wiem co robić. Mam ochotę zrezygnować lub iść na studia zaoczne i spróbować swoich sił na prawie lub psychologii bo wiem że to mnie interesuje ale boje się reakcji rodziców oraz tego że jestem 2 lata w plecy...powoli wpadam w jakąś depresję i nie wiem czy dam radę to dalej pociągnąć ...błagam o pomoc

[aguagu 43]

Nie bardzo rozumiem, gdzie tu dramat. Jeśli pracujesz, to jesteś w stanie się utrzymać i pieniądze od rodziców są ci niepotrzebne. A jak jesteś w stanie się utrzymać, to możesz też iść na studia zaoczne. Możesz też znaleźć pracę i iść na studia w innym mieście, jeśli to ci nie pasuje. To nie gimnazjum. Rodzice nie mają nic do gadania. Ich reakcja to ich sprawa. 2 lata dla dorosłego człowieka to tyle co nic. Czas dorosnąć i samemu podejmować decyzje. 

[Rada 0]

Przykre, że rodzice nie są dla Ciebie większym wsparciem. Jeżeli chodzi o studia, to pamiętaj, że nie musisz pracować w zawodzie. Wykształcenie wyższe przydaje się w wielu innych miejscach pracy niż tylko centrum logistyczne. Warto też wiedzieć, że studia możesz zawsze podjąć po raz drugi. Jeżeli chodzi o zmianę kierunku, to w sumie szkoda, że nie zmieniłaś po pierwszym semestrze. Rzucając studia teraz podejmujesz spore ryzyko. Jesteś pewna, że po prawie zostałabyś prawnikiem? Bo jeżeli nie... to te studia mogą się jednak nie opłacać.  Zostanie prawnikiem wiąże się także z pokryciem kosztów aplikacji. Nie traktuje tych zdań, jednak jako zniechęcenie, to nie ma tego na celu.

Życie w wieku 20 kilku lat dopiero się zaczyna, a nie kończy i nie pozwól, by trudności Cię zanadto przytłoczyły (: