Znajdź zawartość

"Przygodę z modą zaczęła w dzieciństwie, ale dopiero na studiach rozwinęła świadomie swój potencjał. W 2009 roku ukończyła Wyższą Szkołę Sztuki i Projektowania w Łodzi. Doświadczenie zawodowe zdobywała w wielu miejscach. Projektowała m.in dla firmy "Ochnik", przygotowywała stylizację do programów telewizyjnych, sesji zdjęciowych. W latach 2010-2012 pracowała w charakterze kostiumografa przy serialu "Przepis na życie". Miała przyjemność ubierać takie kobiety jak Edyta Olszówka, Magdalena Kumorek, Maja Ostaszewska czy Magdalena Popławska. W jej pracy podstawową wartością jest szycie na miarę, ponieważ każda kobieta jest wyjątkowa." https://web.facebook.com/ALEKSANDRAMARKOWSKAFANPAGE/

Od 28.10 do 15.11.2015 r. Centrum Biznesowe Electric House (Łódź ul.Kościuszki 59/61) prezentuje prace studentów Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi. Wystawa przedstawia projekty plakatów o problematyce społecznej. Jest to niewielki fragment zbioru prac studenckich pierwszego roku z pracowni Podstaw Projektowania Graficznego. Wystawa przez te kilka dni uzyskała bardzo dobre recenzje. Oglądający oceniają bardzo wysoko poziom przekazu zawartego w plakatach.

13 listopada do kin w całej Polsce wchodzi film pt. "Git". Reżyserem i autorem scenariusza jest pochodzący z Lubina, absolwent Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi, kierunku Realizacja obrazu filmowego i telewizyjnego - Kamil Szymański. Młody reżyser na swym koncie ma m.in: współpracę z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej, Stowarzyszeniem "Inicjatyw Twórczych". Jest uczestnikiem i laureatem wielu przeglądów i festiwali filmów niezależnych. W dorobku Kamila możemy wymienić takie filmy jak: „Stop", „Krzyk", „Szoł tajm", „Pokój". Więcej informacji: http://naszlubin.pl/kultura/6864-2015-10-28-10-48-48.html

Wspaniała informacja! Wśród finalistów XXII edycji Złotej Nitki jest nasza absolwentka Aleksandra Jendryka. Finał Międzynarodowego Konkursu dla Projektantów Ubioru ZŁOTA NITKA odbędzie się 2 października jako inauguracja X edycji Manufaktura Fashion Week. Gratulujemy i jak zawsze trzymamy kciuki! http://www.zlotanitka.eu/finalisci-xxii-edycji-zlotej-nitki/

26 września odbyła się wystawa fotografii "Aktorzy". Została ona zaprezentowana podczas XXVIII Dni Fotografii - Świdnica 2015. Wystawa powstawała w latach 1978 – 1988. Unifikacja światła i tła umożliwiała mi, a następnie widzowi prowadzenie porównań, weryfikowania dotychczasowych wyobrażeń i odkrywanie nieznanych dotychczas twarzy aktora. Powszechnie się uważa, że zasadnicza funkcja fotograficznego portretu aktora jest banalna. Chodzi o fotosy mające charakter reklamowy, wysyłane do różnego rodzaju agencji i zespołów filmowych albo rozwieszane w foyer teatrów. Jeśli jednak spojrzeć na prywatne portrety aktorów, które zasługują na miano artystycznej fotografii, to ich swoista poetyka i ich rzeczywista funkcja okażą się bardziej złożone. Z jednej strony aktorzy należą do ludzi najczęściej fotografowanych. Ogląda się ich zdjęcia w dziennikach, tygodnikach i miesięcznikach. Z drugiej strony stosunkowo rzadko można zobaczyć naprawdę wystudiowane, opracowane i przemyślane portrety. Co jednak najistotniejsze - aktorzy teatralni przeważnie są fotografowani podczas gry, kiedy wcielają się w jakąś postać, kiedy w jakiejś przynajmniej części - przestają „być sobą”. I tutaj zaczyna się zasadniczy problem polegający na tym, że szczególnie trudno jest sportretować aktora jako „człowieka”, jako jego samego, a nie jako artystę, który coś tworzy. W tym szczególnym rodzaju sztuki, gdzie instrument i część tworzywa stanowi twarz, ciało, głos i osobowość psychiczna powstaje dylemat, rodzi się pytanie: co u aktora jest ważniejsze - czy to, co „osobiste”, wrodzone, wniesione, czy to, co „dodane” - technika, interpretacja, sprawność. "Wydaje mi się, że ci naprawdę dobrzy, fascynujący aktorzy mają odwagę, żeby dać się sportretować. A ci pozostali, mało ciekawi, udają i są jeszcze bardziej fałszywi niż „zwykli ludzie”. To tylko kilka uwag, które mają na celu pokazanie jak skomplikowany psychologicznie i estetycznie jest fotograficzny portret aktora. Ale może właśnie dlatego jest tak ciekawy. W twarzach ludzi, którzy obrali sobie zawód polegający na tym, że mówią do nas i o nas ze sceny i ekranu, zawiera się też świadectwo czasu, obraz kolejnych pokoleń i epoki, piętno naszych wspólnych doświadczeń, nie tylko przeżytych, ale i wyrażonych, a na zdjęciu - zanotowanych i utrwalonych dzięki indywidualnej wrażliwości, psychologicznej wiedzy i intuicji fotografa.​